İvo Andriç‘in Irgat Siman adlı eseri üç tane öyküden oluşuyor. Cem Yayınları, 1991 senesinde bu kitabı bastığı zaman ne kadar ciddi bir edebiyat ortamı varmış diye düşündüm başlar başlamaz. Adnan Özyalçıner, kitabın çevirmenlerinden birisi, önsözde, Andriç’ten kısaca bahsettiği gibi, kitabın sonunda müstakil bir bölümde de yazarın Türklerle olan ilişkisini incelemiş. Kitabın diğer çevirmeni İlhami Emin. Anladığım kadarıyla, İlhami Emin kitaptaki üç öyküden sonra gelen yazarın Sürgünden Notlar’ını çevirmiş.
Kitapta üç tane öykü, bir de dediğim gibi sürgün notları var. Birinci öykü Irgat Siman, bir dönemin ağa-ırgat ilişkilerini Türk-Sırp karşılıklığı açısından incelemiş. Ağa Türk ve Irgat Siman Sırp. Sırp toprakları Avusturya’ya geçiyor fakat buna rağmen Sırpların yüzü gülmüyor. Çevirmen, önsözde bu ilişkiden biraz işçilerin ezilmesi duygusallığı ile bahsetmiş fakat gerçekte bir milliyetçilik yönü de var gibi geldi bana. İkinci öykü Jepa Köprüsü, yazarın meşhur eseri Drina Köprüsü‘nü anımsattı bana. O kitabın küçük bir minyatürü gibi küçük, şirin bir hikâye. Üçüncü öykü olan Anika Yaşarken ise harika bir anlatı. Sırf bu anlatı bile yetebilirmiş yazara nobel ödülünü kazandırmaya.
Cem Yayınevi tarafından basılan eser 240 sayfa.
