Yazar: mehmet

Kilim dokur gibi dokumuş Yaşar Kemal İnce Memed’i. Bir halkın yüzyıllarca biriktirdiği motifleri tek tek işlemiş kilimine. Bu acıdır demiş, bu kıvanç. Bu töredir demiş, bu zalimin elinden inim inim inleyip de ses çıkaramamaktır. Hepsini o kadar güzel dokumuş ki, eksik bir şey bırakmamış desem…

Ayı İzi; Demirtaş Ceyhun’un “eylül öyküleri” başlığı ile yayınladığı öykü kitabı. Kitabı elime ilk aldığımda Eylül romantizminden esintiler taşıyan bir eserle karşı karşıya olduğumu zannettim fakat meğer eylül bildiğiniz her sene gelen eylül değilmiş de sadece 1980 senesinin eylülüymüş. Üzerine çok toprak dökülüp, tarihin labirentlerinde…

Elimdeki Georges Simenon kitaplarından sonuncusunu da bugün itibariyle bitirmiş bulunmaktayım. Son bir kitap daha var elimde arından Simenon okumam demiştim. Yazar fena değil, kitaplar fena değil fakat bana tam manasıyla hitap etmiyor. Polisiye desen polisiye değil edebi desen tam olarak edebi de değil. Hepsinin karışımı…

Sütten yoğurt, yoğurttan ayran, ayrandan tereyağı yapıyor insanlar. Hani, süt de kıymetli ama tereyağı olunca bir başka kıymetli oluyor. Bazı alkollü içeceklerin birkaç işlem geçirmeleri neticesinde başka içeceklere dönüştüğünü de duymuştum. Birincisi de iyi ama ikincisi daha iyi demek ki. Edebi eserler de yazarından izler…

Hikâyelerin de kendine özgü bir müziği varmış bunu anladım. Öykü pek sevmem, nadirdir öykü okuyuşum. Kâmil Erdem de elime geçtiğinde bayağı bir direndim okumamak için. Başucumda haftalarca yatırdım. Ama elime her alışımda da o müziğin atmosferine giriverdim. Öykü sevmeyişimin nedeni kopukluk. Birbiriyle bağlantısı olmayan hikâyeler…

Bu kitabı bitirdiğimde o kadar mutlu hissettim ki kendimi, böylesi bir kitapla tanışabilme ihtimalimi düşündüm ardından. Manisalı bir yazarın, genç bir yazarın, belki ilk kitabı. Kim bilir kaç tane basılmıştır. Farkında mısınız modern dünyanın bize dayattıklarına. Meşhur edip gözümüzün içine sokarak zorla okuttuklarına. Geçen haftalarda…

Ustaların Türkçesiyle dilimize kazandırılan Georges Simenon serisinden okuduğum ikinci kitap Katil. Bundan sonra bir tane daha okuyup seriyi kendim için tamamlayacağım zira 30’ların polisiyeleri için -ki buna Agatha Christie romanları da dâhildir- fazla genç; polisiye romanlarla vakit harcamak içinse biraz ileri bir yaştayım. Yine de…

Georges Simenon’un romanlarını zaman içerisinde değişik ustalar Türkçemize kazandırmışlar. Oktay Rifat mı dersin Sait Faik mi, hepsi var içlerinde. Everest Yayınları da bir seri halinde toparlamaya çalışmış bunları ve “Ustaların Türkçesiyle” mottosuyla basmış. Ustalar hakkında ya da yazar hakkında detaylı bir yorum yapabilmem için diğer…

Ayşe Kulin okumamıştım şimdiye kadar. Geniş Zamanlar, Sevdalinka, Gece Sesleri vardı aklımda ama en çok duyduğum eseri olan “Adı Aylin”i tercih ettim nedense. Çok sıkıldığımı ve bu kitabın bana zerre kadar uymadığını peşinen söylemem gerekiyor sanırım. Her malın alıcısı var, kör atın kör alıcısı var….

Çocukluğumda ve gençliğimde okuduğum kitapların benim için özel bir önemi var. Uzun yıllar boyunca etkisinde kaldığım yazarlar ve eserleri bugün dahi zihin dünyamda varlıklarını sürdürüyorlar. Michel Zevaco’yu ve Pardayanlar’ı başta saymam gerekecek ve hemen ardından Abdullah Ziya Kozanoğlu, Bekir Büyükarkın, Mustafa Necati Sepetçioğlu diye listeyi…