Yazar: mehmet

Seri üçüncü cilt ile devam ediyor. İlk iki cilt tek maceraydı, üç ve dördüncü ciltler de farklı bir macerayı içeriyor. Bu ciltte olaylar geçen ciltte bırakılan yerin 16 yıl sonrasında başlıyor. Bu yüzden biraz daha olgunlaşmış bir kahraman var karşımızda. Artık kim olduğunun ve nelere…

“Fark ettim ki, ilk kez, ne bir tarafım, ne öbür tarafım, sadece ben ve külsüz, dumansız yangınım, dört yapraklı yonca, botu otu veya ayçiçeği gibi, tek taştan oyulmuş mücevher gibi, yekpare, kendim ve bitarafım.” Bu kitapla ilgili duygularımı bir müzik eşliğinde yazmam gerekiyor diye düşündüm….

“Sahtekârlık” diyor Holden Caulfield, etrafında gördüğü insanlar, yapmacık davranışlar, ezberlenmiş kalıpları hakkında, sahtekârlık. Etrafını dolduran milyonlarca sahtekâra bakıyor ve hepsinden nefret ediyor. Onlara uyup, onlar gibi davranmaya alışmadıkça herkesin kendine garip bir yaratıkmış gibi davranacaklarını umursamıyor bile. Büyümeye başlamış, 16 yaşına gelmiş ve dünyanın ne…

Pardayanlar’ın ikinci cildi de süratli bir şekilde bitti. Serinin bir diğer özelliği de akıcı olması. Öyle ki, bir yandan sayfaları atlayayım bir an önce sonuca varayım derken bir yandan da kitap bitiyor diye hüzünleniyorsunuz. Sonuçta ikinci cildi de bilmiyorum kaçıncı defa sanki ilk defa okuyormuş…

Yıllardır sorarlar bana, en sevdiğin kitap hangisi, favori kitabın hangisi diye. Bundan yirmi küsur yıl önce bir yaz tatilinde odaya kapanıp da Pardayanlar’ı bitirdikten sonra cevabım hiç değişmedi. Her zaman için favorim, en sevdiğim, en fazla değer verdiğim kitap Pardayanlar serisidir. Bundan sonra ikinci soru…

Sevgili mesai arkadaşım Sami Zariç’in büyük bir nezaketle imzalayarak bana hediye ettiği eserini nihayet okudum. Kitap, adından da anlaşılacağı gibi Turgut Özal’ın Anavatan Partisi içerisindeki rolünü anlatıyor. Tabi ki Özal’ın partisindeki rolü sadece bir örnek. Esas Türk siyasal hayatında liderlik kavramının etkileri. Biliyoruz ki bizim…

İnce Memed’in dördüncü ve son cildi diğerlerine göre biraz daha uzun ve biraz sıkıcıydı. İnce Memed’in atıyla ilgili diğer ciltte başlayan muhabbet burada artık o kadar uzatılıyordu ki bir noktadan sonra “keşke kitabın adı İnce Memed’in Atı olaymış da bağımsız başka bir kitap olaymış” dedim….

İnce Memed’in üçüncü cildi diğer ikisine göre 1,5 kat daha uzun olduğu için okurken biraz sıkıldım. Zaten İnce Memed’in olaylara dâhil olması da kitabın ortalarını buldu. Yaşar Kemal’in betimlemeleri insana oralarda dolaşıyormuş hissini diğer ciltlerde olduğu gibi uyandırıyor. İnsanları ayrı tasvir ediyor mekânları ayrı. Dereden…

“Çukurovada çok insan, dağlarda çok insan, dünyada çok insan, az ağa var. Niye öyleyse ağaların başına kartallar gibi çokuşmuyorlar? Çokuşunca ne olacak, diye soruyordu Memed. Bin başlı evran, bir ulu bulut… Bir kılıç bin başlı evranı kesiyor, durmadan kesiyor, kılıç eskiyor, yoruluyor, evranın başı kesildikçe…

Saint Exupery’nin Küçük Prens’i ilk yazdığında bin sayfaya yaklaşan bir eser oluşturduğunu sonra da fazlalıkları kırparak bildiğimiz Küçük Prens kitabını meydana getirdiğini duymuştum. Fazlalıkları atarak mükemmelliğe ulaşmış. Ünlü bir heykeltıraşın da bir röportajında benzeri bir ifadesini okumuştum. Taşı alıyor, fazlalıklarını atıyorum sadece demiş sanatçı. İnci…