Sevgili Salinger’in etkileyici kitaplarından birisi daha. Dokuz öykü, adından da anlaşılacağı gibi dokuz adet öyküden oluşuyor.
Birinci öykü, Muz Balığı İçin Mükemmel Bir Gün başlığını taşıyor. Glass evreninden bir öykü bu. Salinger’in diğer kitaplarında rastladığımız Glass ailesi meğerse bu öyküden esinlenerek ortaya çıkmış. Öyküdeki küçük kız Seymour Glass’ı “See more glass?” yani başka Glass gördün mü diye çağırdığı için Salinger’de Glass’larla ya da camlarla örülü bir evren oluşturmuş. Diğer kitaplardan biliyoruz Glass kardeşleri ve anne-babalarını.
Daha sonraki öykülerde, yine bol sigaralı yer ter bol alkollü ortamlarda hayatın anlamını sorguluyorlar insanlar, bu sorgulamayı çoğunlukla doğrudan yapmadan. Lise öğrencileri, uzun zaman sonra görüşen eski dostlar, bol sigaralı uzun sohbet seansları, aniden vazgeçmeler, aniden yön değiştirmeler, bir anda aydınlanmalar…
“Neye dokunsam anından somut bir yalnızlığa dönüşürdü” diyor bir öyküde takma ismiyle Jean de Daumier-Smith. Başka bir yerde de ekliyor: “Mutlulukla sevinç arasındaki en belirgin fark mutluluğun katı, sevincin ise sıvı olmasıdır.”
Son öykü olan Teddy, yaşından fazla olgun bir çocuğun hayata dair öğütleri ile kitabın kapanışını yapıyor. 168 sayfalık bu harika kitap Coşkun Yerli tarafınan dilimize kazandırılmış ve YKY yayınları tarafından basılmış.
