Kategori: Türkiye

İnce Memed’in üçüncü cildi diğer ikisine göre 1,5 kat daha uzun olduğu için okurken biraz sıkıldım. Zaten İnce Memed’in olaylara dâhil olması da kitabın ortalarını buldu. Yaşar Kemal’in betimlemeleri insana oralarda dolaşıyormuş hissini diğer ciltlerde olduğu gibi uyandırıyor. İnsanları ayrı tasvir ediyor mekânları ayrı. Dereden…

“Çukurovada çok insan, dağlarda çok insan, dünyada çok insan, az ağa var. Niye öyleyse ağaların başına kartallar gibi çokuşmuyorlar? Çokuşunca ne olacak, diye soruyordu Memed. Bin başlı evran, bir ulu bulut… Bir kılıç bin başlı evranı kesiyor, durmadan kesiyor, kılıç eskiyor, yoruluyor, evranın başı kesildikçe…

Kilim dokur gibi dokumuş Yaşar Kemal İnce Memed’i. Bir halkın yüzyıllarca biriktirdiği motifleri tek tek işlemiş kilimine. Bu acıdır demiş, bu kıvanç. Bu töredir demiş, bu zalimin elinden inim inim inleyip de ses çıkaramamaktır. Hepsini o kadar güzel dokumuş ki, eksik bir şey bırakmamış desem…

Ayı İzi; Demirtaş Ceyhun’un “eylül öyküleri” başlığı ile yayınladığı öykü kitabı. Kitabı elime ilk aldığımda Eylül romantizminden esintiler taşıyan bir eserle karşı karşıya olduğumu zannettim fakat meğer eylül bildiğiniz her sene gelen eylül değilmiş de sadece 1980 senesinin eylülüymüş. Üzerine çok toprak dökülüp, tarihin labirentlerinde…

Sütten yoğurt, yoğurttan ayran, ayrandan tereyağı yapıyor insanlar. Hani, süt de kıymetli ama tereyağı olunca bir başka kıymetli oluyor. Bazı alkollü içeceklerin birkaç işlem geçirmeleri neticesinde başka içeceklere dönüştüğünü de duymuştum. Birincisi de iyi ama ikincisi daha iyi demek ki. Edebi eserler de yazarından izler…

Hikâyelerin de kendine özgü bir müziği varmış bunu anladım. Öykü pek sevmem, nadirdir öykü okuyuşum. Kâmil Erdem de elime geçtiğinde bayağı bir direndim okumamak için. Başucumda haftalarca yatırdım. Ama elime her alışımda da o müziğin atmosferine giriverdim. Öykü sevmeyişimin nedeni kopukluk. Birbiriyle bağlantısı olmayan hikâyeler…

Ayşe Kulin okumamıştım şimdiye kadar. Geniş Zamanlar, Sevdalinka, Gece Sesleri vardı aklımda ama en çok duyduğum eseri olan “Adı Aylin”i tercih ettim nedense. Çok sıkıldığımı ve bu kitabın bana zerre kadar uymadığını peşinen söylemem gerekiyor sanırım. Her malın alıcısı var, kör atın kör alıcısı var….

Demirtaş Ceyhun’la ilk tanışmam biraz yanlış oldu. Babıali’nin Şu Son Kırk Yılı kitabını anlayacak olgunluğa ulaşmamış olduğum bir yaşta okuyup hiçbir şey anlamadan bitirmiştim. Belki de bugün çok seveceğim bir kitaptır, duruyorsa bir daha bakayım. Şimdi bu ikinci irtibatımız “Babam ve Oğlum” ile oldu. Babam…

1954 yılında Erzurum, Oltu’da dünyaya gelmiş İlhami Çiçek. Yaşasaydı şu an altmışını bitirmiş yetmişine merdiven dayamış olacaktı. Okul yıllarından itibaren şiirle ilgilenen Çiçek üniversite tercihini de edebiyattan yana kullanmış, okulu biter bitmez de edebiyat öğretmenliğine başlamış. Kısacık hayatında şiir, satranç ve okuma her şeyden fazla…

Aleviliğin Kökleri; Erdoğan Çınar’ın aynı konu etrafında yazdığı kitaplardan benim okuduğum üçüncüsü. Diğer ikisini yine özetlemiştim. Aleviliğin Kayıp Bin Yılı ile Dergah’ın Sırrı adlı kitaplardı bunlar. Bu kitapta da Alevilik tarihine farklı ve tartışmaya açık bir bakış açısı sunuluyor. Kitabın ana argümanları diğer kitaplarla paralel…