Yazar: mehmet

Hikâyelerin de kendine özgü bir müziği varmış bunu anladım. Öykü pek sevmem, nadirdir öykü okuyuşum. Kâmil Erdem de elime geçtiğinde bayağı bir direndim okumamak için. Başucumda haftalarca yatırdım. Ama elime her alışımda da o müziğin atmosferine giriverdim. Öykü sevmeyişimin nedeni kopukluk. Birbiriyle bağlantısı olmayan hikâyeler…

Bu kitabı bitirdiğimde o kadar mutlu hissettim ki kendimi, böylesi bir kitapla tanışabilme ihtimalimi düşündüm ardından. Manisalı bir yazarın, genç bir yazarın, belki ilk kitabı. Kim bilir kaç tane basılmıştır. Farkında mısınız modern dünyanın bize dayattıklarına. Meşhur edip gözümüzün içine sokarak zorla okuttuklarına. Geçen haftalarda…

Ustaların Türkçesiyle dilimize kazandırılan Georges Simenon serisinden okuduğum ikinci kitap Katil. Bundan sonra bir tane daha okuyup seriyi kendim için tamamlayacağım zira 30’ların polisiyeleri için -ki buna Agatha Christie romanları da dâhildir- fazla genç; polisiye romanlarla vakit harcamak içinse biraz ileri bir yaştayım. Yine de…

Georges Simenon’un romanlarını zaman içerisinde değişik ustalar Türkçemize kazandırmışlar. Oktay Rifat mı dersin Sait Faik mi, hepsi var içlerinde. Everest Yayınları da bir seri halinde toparlamaya çalışmış bunları ve “Ustaların Türkçesiyle” mottosuyla basmış. Ustalar hakkında ya da yazar hakkında detaylı bir yorum yapabilmem için diğer…

Ayşe Kulin okumamıştım şimdiye kadar. Geniş Zamanlar, Sevdalinka, Gece Sesleri vardı aklımda ama en çok duyduğum eseri olan “Adı Aylin”i tercih ettim nedense. Çok sıkıldığımı ve bu kitabın bana zerre kadar uymadığını peşinen söylemem gerekiyor sanırım. Her malın alıcısı var, kör atın kör alıcısı var….

Çocukluğumda ve gençliğimde okuduğum kitapların benim için özel bir önemi var. Uzun yıllar boyunca etkisinde kaldığım yazarlar ve eserleri bugün dahi zihin dünyamda varlıklarını sürdürüyorlar. Michel Zevaco’yu ve Pardayanlar’ı başta saymam gerekecek ve hemen ardından Abdullah Ziya Kozanoğlu, Bekir Büyükarkın, Mustafa Necati Sepetçioğlu diye listeyi…

Demirtaş Ceyhun’la ilk tanışmam biraz yanlış oldu. Babıali’nin Şu Son Kırk Yılı kitabını anlayacak olgunluğa ulaşmamış olduğum bir yaşta okuyup hiçbir şey anlamadan bitirmiştim. Belki de bugün çok seveceğim bir kitaptır, duruyorsa bir daha bakayım. Şimdi bu ikinci irtibatımız “Babam ve Oğlum” ile oldu. Babam…

1954 yılında Erzurum, Oltu’da dünyaya gelmiş İlhami Çiçek. Yaşasaydı şu an altmışını bitirmiş yetmişine merdiven dayamış olacaktı. Okul yıllarından itibaren şiirle ilgilenen Çiçek üniversite tercihini de edebiyattan yana kullanmış, okulu biter bitmez de edebiyat öğretmenliğine başlamış. Kısacık hayatında şiir, satranç ve okuma her şeyden fazla…

Salâh Birsel’in denemeleri her seferinde bende aynı tadı bırakıyor. O ne muazzam hafızadır öyle. Okuyucuyu sıkmadan o kadar bilgiyi aktarabilmesinin sırlarından birincisi yumuşak geçişleri sanırım. Türk Edebiyatının bir kişiliğinden bahsederken bir bakıyorsunuz Fransız bir yazara geçmiş ardından daha eski bir tarihe gitmiş bir bakıyorsunuz saati…

İsimlendirirken kısa roman mı desem uzun hikâye mi desem bilemediğim kitaplardan biri daha: Cesaret Beşlisi. Cesaret Beşlisi aynı zamanda bir müzik grubunun da adı. Hani şu enstrüman olmaksızın sadece kendi sesleriyle müzik yapanlardan. Batı müziği hususunda bilgili olmadığım için çoğu şeyi atlamış olabilirim romanda. Bu…