Başarıyı kutsayan, başarısızlığı yerin dibine sokan bir sistemin içerisinde yaşıyoruz. Her ne olursa olsun sorunun bizde olduğuna bizi inandırmış olan bir sistem. Bu sistemin başarı anlayışı da çok farklı. Başarılı kimse bir şekilde çok para kazanmış olan kimsedir. Bu paranın nasıl kazanıldığının da bir önemi yoktur. Sistemin ahlak anlayışı yok, olmadığı gibi olanları da aşağılıyor.
Sistemin başarı anlayışına göre başarılı olmayan insanları bu başarısızlığın kaynağının kendileri olduğuna inandırması sistemin sigortası. Para kazanamadıysan bu senin kendi yeteneksizliğinden kaynaklanıyor. Bak, seninle aynı şartlar altında yarışa başlayan komşu-akraba-akran nerelere ulaştı. Sen hâlâ olduğun yerdesin. Ya da sen yüz birimlik bir edinime sahip olmuş olabilirsin fakat bin birime ulaşmış olanlar var. Yetersizsin! Bin birimi olan için de on bin birimi olan örnek var. Nihayetinde deveden büyük fil var ve fil olamamış olmak hep kişisel başarısızlıklardan, kapasite yetersizliklerinden kaynaklanıyor.
Bir de ters açıdan bakalım. Bu sistemin içinde başarı paraya endekslenmiş durumda. Herkes istenen bu başarıya ulaşmak için eşit şartlarda başlamıyor yarışa. Ortada bir adaletsizlik var, birisinin başlangıç noktası diğerinin hayat boyu ulaşamayacağı bir nokta. İkincisi bu yarış ahlaki değerleri olanlara göre el freni çekilmiş bir arabayla yapılan otomobil yarışı gibi. Hileden, haramdan uzak duranlar için iş zorlaştıkça zorlaşıyor.
Her insanın fıtratı başkadır. Herkesin çok başarılı olacağı bir alan muhakkak vardır. Doğru yönlendirme ile eğitim sistemi çok farklı alanlarda dünya çapında zirveye çıkacak yetenekler üretebilir. Bilim adamı ya da şair ya da müzisyen ya da ressam da olabilir bu yetenek itfaiyeci ya da mucit ya da marangoz da olabilir. Önemli olan bir alanda yapılan işin en iyi şekilde yapılıyor olması. Fakat bizdeki yönlendirme her zaman para kazanma, düzenli bir gelir elde etme üzerine olduğu için kimse esas yeteneğinin ne olduğunu düşünmüyor. Herkes yarışa katılıp bir derece elde etmenin peşinde.
Nihayetinde bu kriterlere göre bir yere ulaşamayanlar kendilerini başarısız kabul eden bu düzenin sözüne kanıp sorunu sistemde bulacağına kendisinde buluyor, daha kötüsü buna o kadar kendini inandırıyor ki sistemi sorgulamak gibi bir şeyi aklından dahi geçirmiyor.
Bu düzen sakat. Başarı sadece para kazanmak olamaz, olmamalı. Para kazanmak için her yol mubah olamaz, olmamalı. Doğru bir şekilde yönlendirilmemiş bir insan bir kahve köşesinde pinekliyorsa ya da bir suça alet olmuşsa kabahatin büyük kısmı onu yeteneğine yönlendirmemiş eğitim sistemindedir. Her şeyi devletten bekleme mottosu halk arasında yaygınlık kazanmış ve kanıksanmışsa burada suç halkın değil devletindir çünkü devletten çok şey bekleyebilir insan.
Hayır dostum! Sorun sende değil asla, sorun sistemde.
