Sayın Bashar Assad. Size bu mektubu yazıyorum zira çok üzgünüm. Birkaç gün önce mesleği pilotluk olan bir arkadaşım rutin, normal, sıradan bir uçuş gerçekleştirirken sizin ülkeniz tarafından atılan bir füze ya da her neyse yüzünden evine geri gelemedi. Her geçen gün gelmesi ümidini de yitiriyor sevenleri. 32 yaşında genç bir delikanlı. Küçük bir çocuğu, hamile bir eşi var. Bu durum beni çok üzüyor ve buna benzer binlerce hadise yüzünden binlerce insan üzülüyor her gün. Bunlar ne uğruna yapılıyor diye merak ediyorum. Size ya da o füzeyi atanlara kızgın olduğumu zannetmeyin. Bu mektubu da düşmanca bir hisle yazmıyorum. Emin olun ki buralarda düşündüğünüz kadar çok düşmanınız da yok. Benim ümidim düşünce dünyanızda küçük bir değişim gerçekleştirebilmek. Yaşınız henüz genç. Babanızdan devraldığınız bir miras için bütün gençliğinizi harcadınız ve harcamaya devam ediyorsunuz. Fakat bir ülke bir obje değildir. Antika bir saat gibi “babamdan bana kaldı” diyemezsiniz. Ben dışarıdan dünyadaki hadiseleri gözlemleyen birisi olarak söylüyorum ki bu gidişle babanız gibi ülke yönetirken ölemeyeceksiniz. Babanızın çağdaşları olan Mübarek, Kaddafi gibi liderlerin sonuna benzeyecek sonunuz. Yerinizde olsam hayatımın geri kalanını bu “miras ülke”nin idaresi için değil de iyilik ve adalet için geçirirdim. Fikriyatınızda yapacağınız böylesi bir ani değişiklik Suriye halkının dahi sizi bağırlarına basmasına sebep olacaktır. Dünya tarihi boyunca totaliter idareler nefret uyandırmıştır. Bir kere yaşama şansı bulduğunuz bu hayatta bu kadar nefreti neden toplayasınız ki? Sizi sevenlerin kat kat fazlası nefret edeninizin olmasına ne gerek var ki? Mutlu ülkeler insanların duygu, düşünce ve fiiliyatta özgür olduğu ülkelerdir. Bilimde, teknolojide, sanatta ilerlemenin de en temel şartı özgürlüktür. Neden Suriye bir savaş ülkesi değil de barış ülkesi olmasın? Neden her gün kan dökülsün her gün nefret tohumları atılsın? Hayat felsefenizde yapacağınız bir değişiklik sizi tarihi sayfalarına kanlı diktatör olarak geçmekten kurtaracak. Böyle anılmayı gerçekten istiyor musunuz? Arkadaşım kaybolduğu için üzüntü içindeyim. Annesini, babasını, kardeşini, evladını kaybeden binlerce üzgün insan var. Bunlar tarafından suçlanıyor olduğunuzu düşünsenize bir. İdareciliğiniz size nefretten başka bir şey kazandırmıyor. Sizin de inanıyor olduğunuzu düşündüğüm kutsal kitap Kur’an bir çok yerinde adil ve merhametli olan insanları övüp zalim ve acımasız olanları da lanetliyor. Başka bir çok yerinde de günahkarların tövbe etmesini ve Allah’a sığınmasını öneriyor. Hayatınızın geri kalanında mutlu olmak istemez misiniz? Kimsenin size lanet okumadığı, nefret etmediği güzel ve uzun bir hayat yaşamak istemez misiniz? Yapmanız gereken çok basit. Dünyanın, beğendiğiniz her hangi bir köşesine gidin ve oraya yerleşin. Hayatınızı eğlence ve sefa içinde geçirin. Zaten Assad soyadını taşıyanları yüzyıllarca refah içinde yaşatacak kadar çok servetiniz var. Kendinizi okumaya, yazmaya da adayabilirsiniz göz hekimliği yapabilirsiniz, avcılıktan bahçıvanlığa kadar size eğlenceli gelebilecek bir iş yapabilirsiniz. En başta kendinizi düşünün ve bu işi artık bırakın. Fark edebileceğiniz gibi: Krallıkların devri çoktan sona erdi.
- ASSAD Mr. Assad. I am writing this letter to you because I am very sad. A few days ago one of my friends whose profession is pilotage was attacked by a missile or whatever from your country when he was at a routine, regular, ordinary flight and he had not come back to his home yet. Every day his family and friends expectation to see him again decreasing. He is a 32 year old young man. He has a little child and pregnant wife. I am very sorry because of this situation and thousands of people sorry because of similar situations happening every day. I am wondering: fort he sake of what these are happening? Do not think that I am angry with you or the ones who threw that missile. I am not writing this letter with a hostile feeling. Be sure that you do not have so many enemies here as you consider. I hope to make a little change in your world of ideas. You are still at a young age. You spent most of your youth for a heritage from your father and still spending. But a country is not an object. You cannot say for a country “it’s my father’s heritage” as an antique clock. I am watching the events happening in the world and I can say that you will not end your life when you are directing your country. Your last will be as the contemporaneous of your father such as Mubarek, Kaddafi… If I were you I would spend my life for goodness and justice instead of directing this “inherited country”. Such a sudden change in your ideas will make even Syrian people to embrace you. Throughout the world history totalitarian governments was hated by the citizens. Why to collect so much hate at a life you are living only one time? Why many times more hater in your life than the lovers of you? Happiest countries are the ones which people’s feelings, thoughts and behaviors are free. The most basic requirement of advancing in arts, science and technology is freedom. Why Syria is a war country instead of peace? Why bleeding every day, the seeds of hate are being thrown? A change that you will make in your life philosophy will save you to be remembered as a bloody dictator in history. Do you really want to be remembered so? I am very sorry because my friend is lost. Thousands of people loosing their fathers, mothers, brothers, sisters, sons, daughters. Think that they are blaming you. Your governorship do not bring you anything but hate. Holy book Quran which i believe and think that you believe too; admires merciful and fair people and curses the ones who are merciless and brutal. In many verses Quran advises repenting and seek refuge in Allah. Do not you want to be happy in the rest of your life? Do not you want to have a long life with nobody hating and cursing you? You need to take a very simple step. Go to a place in the world that you like, settle in this place. Have a life of leisure and delight. You already have enough money to live in welfare for you and for the ones carrying Assad surname. You can devote yourself to reading, writing or you can make ophthalmology or hunting or gardening or whatever you like. At first, think yourself and leave this job. As you can notice: the era of kingdoms ended.
