Ad Yayıncılık’ın 7. Tex sayısı orijinal serinin 360. sayısına tekabül ediyor. Bu sayıda artık ta 5. sayıdan başlamış olan macera artık zirvesine ulaşıyor. Yıllar önce ’98 senesinin Ocak ayında almış olduğum bu sayıyı heyecanla bitirip, bir ay boyunca sonraki sayıyı nasıl hevesle beklediğimi düşünüyorum da. Hey gidi günler. Şimdi bütün sayıların masamın üzerinde bulunması ne kadar büyük bir mutluluk benim için.
Bu macera en efsanevi Tex maceralarından birisi benim için. Tex, burada kendi karakterini net bir şekilde ortaya koyuyor. Amerikan hükumetinin Kızılderililere nasıl hayvan muamelesi yaptığı, Tex’in bunun karşısında nasıl kahramanca durduğu ve dünya tarihinin zalimlerin galibiyetleri ile dolu olmasına rağmen edebiyatta ve romantik metinlerde bunun tam tersi gösterilerek insanların vicdanlarının nasıl tatmin edildiğini böylesi metinlerde görebiliyoruz. Her neyse. Bu sayının bir yerinde Tex, Siyuların reisi Beyaz Bulut’a şöyle der: “Beni insanlara karşı yükümlü kılan kan bağları değil, dostluk ve onurdur, Beyaz Bulut… Ben böyle hissediyorum… Ayrıca benim için önemli olan insanların derilerinin rengi değil, yüreklerinde taşıdıklarıdır.” Bütün Amerikan ordusunu karşısına alırken Tex, aklından geçenler tam olarak bunlardır.
Bu sayının orijinal adı Le Colline Del Vento. Türkçesi ise Rüzgar Tepeleri. Kötü niyetlilerin oyunu neticesi kızışan ortama Amerikan Hükumeti, savaş yanlısı general Stonwell’i göndererek dahil olurken Tex ve Kit, Siyuların safına geçmiştir ve daha ılımlı bir general olan Davis’i olaya müdahil olması için ikna etmeye uğraşırken bir yandan da kan akıtmadan gerilla taktiği ile saldırı güçlerini oyalamaktadır.
Claudio Nizzi’nin yazıp Giovanni Ticci’nin resimlediği sayıda kapak resmi Aurelio Galleppini’ye ait. Çevirideyse isim değişmiş bu sayı, tekrar Ay Barka’nın adı geçmiş künyede. Yine 114 sayfa tabi.
