Beş yıl kadar önce alıp çok sıkıcı bulduğum içine kenara attığım bu kitap bugün de fark ettim ki sıkıcılığından hiçbir şey yitirmemiş. Peyami Safa’nın Yalnızız adlı eserinde bahsedildiğini görünce raftan indirip bu defa tamamını okumak niyetiyle. Peyami Safa, bu kitaptan zevk alacak kimsenin olmadığını söylemiş eserinde. Ben de hala o insanlardan değilim, anlamış oldum.
Maldoror’un Şarkıları, bir şiir kitabı gibi olan bir düzyazı kitabı. Şiir gibi de sayılabilir fakat düzyazı olarak kaleme alınmış. Yazar, Comte de Lautreamont, 24 yaşında bir otel odasında intihar etmiş(1870 yılında). Isidore Ducasse, gerçek adı. Hakkında bilinen pek bir şey olmadığı gibi bilindiği düşünülen şeylerin kaynakları da pek sınırlı. Uruguay’da babasının vazifesi nedeniyle doğmuş. Aslen Fransız. Bu elimde tuttuğum eser Maldoror’un Şarkıları diye bilinen 6 bölümle birlikte Poesies adında, 6 bölüme tamamlanacağı varsayılan ve fakat yazarın vefatı nedeniyle tamamlanmadığı düşünülen iki bölümden oluşuyor.
Şarkılar adlı altı bölümde Maldoror adlı kötülük temsilcisi bir kişi var ve bu dünyanın en kötü, en karanlık, en iğrenç yüzünden bahsediyor sürekli. Ya da yazar bahsediyor diyeyim, arada Maldoror da konuşuyor. Maldoror kötü, kötülüğün vücut bulmuş hali, Tanrı’ya karşı savaş açmış bir kötülük yumağı. Kutsal olan her şeye küfrediyor, insanın her yönünü yerin dibine sokuyor. Arada, zamanının edebiyatçılarını da gömmüş fırsat buldukça.
Okuması çok zor ve sıkıcı bir kitap. Elimde 320 sayfalık bir baskı var. Özdemir İnce Türkçe’ye çevirmiş. Kırmızı yayınları basmış.
