Kutsal Aile [Fatih Altınöz]

Kutsal Aile‘yi okumaya başladığımda çok kaliteli bir komedi filmi izliyormuşum hissiyatına kapıldım. Hani nadiren karşınıza çıkar, gözlerinizden yaş gelene kadar gülersiniz ya. Öyle bir filmin en başından başlamışım da izliyormuşum gibi oldum. Biraz daha ilerleyince bir Turgut Özben – Olric muhabbetinin içinde buldum kendimi. Sonrası iyilik güzellik. Biraz psikolojik biraz komedi biraz o biraz bu.

Kitapta belki hepimizin görüp de söyleyemediği, aklına gelen ve fekat konuşamadığı şeylerin yanı sıra bazılarımızın aklının ucuna bile gelmeyecek düşünceler arka arkaya sıralanıyor. Lan İsmail ne zaman adam olacaksın sen diye soruyor İsmail kendi kendine sürekli. Bir hayal âlemine dalıyor, içindeki İsmail çekip çıkarıyor sonra. Bir gerçek dünyaya giriyor, sonra kopup gidiyor tekrar. İsmail öyle yaşayıp gidiyor.

Kutsal Aile’den birkaç cümle aktarayım buraya dedim ama aktarmaya başlarken baktım kitabın hepsini yazacağım neredeyse. Dolayısı ile yapılacak en güzel şey bu kitabı okumak.

Yazar: Fatih Altınöz (Şayan-ı takdir), Yayınevi: April, 1. Baskı Kasım 2010, Sayfa sayısı 206, Fiyatı 15 TL.

“Herif seksen iki yaşına giriyor, ama şuna bak domuz gibi hala birader, seni beni gömer. Tuzlu yer, sigara içer, bir sucuklu yumurta yer valla sucukların yerini bilmesen hayatta bulamazsın o kadar yağın içinde.”


“Ölsen valla sevinmiycem. Bunamanı görmek istiyorum valide hanım. Altına işemeni…”

“İşin kötüsü bizim oğlanı da araba manyağı yaptı. Hem araba manyağı hem futbol manyağı yaptı. Ergenliğe girince de karı manyağı yapacak belli. Gözlerimin önünde dayısı tarafından bir çocuk kaybedildi abi.”

“Karizmada çizilecek yer kalmadı anasını satayım, boyası çıktı kompile.”

“Aytekin geldin anında karıştırdın gene lan her şeyi. Yav bir insan bu kadar istikrarlı bir adi olur da hala kredisini nasıl tüketmez abi? Annem ile büyük dayım buna meftun oğlum, bilmiyo musun lan bunu yıllardır? İlk çocuk, ilk yeğen. Ulan iyi de bunun rantı kırk yıl yenmez ki be! Yedirmezsin. Bizimkiler yediriyorlar işte.”

“İnsanlar bi saatten sonra artık arazi olmalılar abi. Dünya tepeleme insanla doldu. Tadında bırakacaksın. İnsan ömrü uzadı da noldu? Ortalık altına işeyen ihtiyarlarla doldu.”

Author: mehmet
Mehmet Zeki Dinçarslan

6 thoughts on “Kutsal Aile [Fatih Altınöz]

  1. aleykümselam derdim ama tanımıyorum abiyi ne yazık ki, sen görürsen benden de söyle valla, cidden güzel yazıyor adam.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir