Türk masallarının en önemli karakterlerinden birisi Keloğlan’dır. Türk çocukları Keloğlan masalları dinleyerek büyüdüler yüzyıllar boyunca. Şimdilerde Keloğlan filmleri, çizgi filmleri izliyorlar da yine de masalların tadını vermiyor. Filmlerin hakkını yemiş olmayalım, 70’li yıllarda çekilmiş olan Rüştü Asyalı’nın Keloğlan’ı canlandırdığı filmlerin bende bıraktığı iz o kadar derinmiş ki kitabı okurken hep Rüştü Asyalı seslendirmesi ile konuştu Keloğlan kafamda.
Tahir Alangu adını bu kitaba kadar bilmiyordum. Nur içinde yatsın, Keloğlan masallarından önemli bir kısmını derleyip kitaplaştırmış. 19 tane Keloğlan masalının bir araya geldiği bu eserde benim şimdiye kadar duyduğum tüm masalları olduğu gibi duymadıklarım da vardı. Tabi ki masalların anlatış şekli anlatıcıdan anlatıcıya değişir. İyi bir masal anlatıcısı hikâyeye kendinden de bir şeyler ekleyerek dinleyicinin dikkatini daha fazla çeker, hele ki dinleyici çocuksa zihninde daha derin bir iz bırakır. Kitaptaki ilk masal olan “Keloğlan ve Devler”in benim hatırladığım versiyonu daha dikkat çekici öğeler içeriyordu.
Çocukken bana masalları anneciğim anlatmıştı. Annem bütün çocukluğumun en kuvvetli karakteridir. Standart anne faaliyetleri olan yedirme-giydirme dışında bilerek ya da bilmeyerek masallarla, öykülerle, destanlarla, dualarla zihinsel gelişimime de çok büyük destekler sunmuştur. Bilerek-bilmeyerek derken benim çocukluk dönemimde bu kadar fazla bilinçli ebeveyn yoktu demek istiyorum. Benim annem de nihayetinde kendinden yirmi yaş küçük çocuğunu en iyi şekilde yetiştirmek isteyen bir anneydi. Kendisi de öğrenmeye çok meraklı olduğu için beni de bu süreçlerine dahil etmiş olabilir diye de düşünüyorum bazen. Bana masallar anlatır, kitaplar okur, kitap okumam için teşvik eder, harfleri öğretir… oldukça uzun zamanları benimle geçirirdi. Ne kadar da şanslı bir çocukmuşum sabırlı bir anneye sahip olduğum için. Annemin masal anlatışı bugün dahi kulaklarımda çınlar. Annemin anlattığı masallar Keloğlan değildir fakat masalı oluşturan öğeler az çok birbirlerine benziyor.
Bu kitaba başlayınca ben de çocuğuma anlatmak istedim fakat masalların çoğu günümüz çocukları için uygun değil. Keloğlan yeri geliyor gayrimeşru ilişkilere şahit oluyor, yeri geliyor şizofrence cinayetler işliyor. 19 masaldan 5-6 tanesi çocuklara okunabilir diye düşünüyorum. Ben en çok Ali Cengiz masalını sevdim, çocuklar için de gayet uygun.
216 sayfalık eserin sonunda Tahir Alangu’nun ufak bir incelemesi de bulunuyor. Çok sıkıldığım için okumadım. Meraklısı için değerli bir çalışma. Yapı Kredi Yayınları tarafından basılmış olan bu değerli eserin resimlerini de Mustafa Delioğlu çizmiş. Çocukluğumda okuduğum bazı kitapların kapak resimlerinde M. Delioğlu imzasını görürdüm. Eskiden isimler ne kadar az geçiyormuş. Böylelikle Mustafa Delioğlu’ya da teşekkür etmiş olayım kendimce.
