Gılgamış Destanı’nın İş Bankası Yayınları tarafından basılmış olan elimdeki nüshası (Hasan Ali Yücel klasikler dizisi) tek tanrılı dinlerin aslında uydurma olduğu önsözüyle başlamış. Bunu da destandaki tufan bölümü ile ispatlamış olduğunu düşünüyor. Burada bir mantık safsatası var. İki önerme arasında bağlantı yok. Tek tanrılı dinlerin uydurma olduğunu ispatlayacak bir şey olabilir mi bilmiyorum. Bu değil. Zaten bu kısmı yazan kişi de anlattığının arkasında duramayacağı için adını yazmamış ‘başlarken’ kısmının sonuna. Karadeniz, aslında bir gölken uzun süren bir doğal olay neticesinde büyüyüp deniz haline gelmiş. Burada yaşayan bir kavim olan Sümerler daha güneye göçerek kendi medeniyetlerini inşa etmişler. Tufan da bu doğa olayının yansıması olarak destana aktarılmış.
Sümerlerin meşhur destanı, ilkçağda yaşamış olan çeşitli medeniyetlere ait kaynaklardan derlenip toparlanarak kitap haline getirilmiş. 12 adet tabletin açıklamalarından oluşuyor. Gılgamış, Uruk kentinin kralıdır. Enkidu diye bir adam yaratır Tanrıça Aruru, Gılgamış’a düşman olması için. Fakat Enkidu tam tersi, Gılgamış ile çok iyi dost olur. Beraber gidip orman bekçisi canavar Humbaba’yı öldürürler. Ormandan ağaç keserek Fırat’ı nakliye için kullanarak ülkelerine götürürler. Bir tanrıça Gılgamış’a âşık olur fakat reddedilir. İntikam için üzerine Gök Boğası’nı gönderir fakat ikili bu boğayı da öldürürler. Tanrılar bu işe çok kızarlar ve Gök Boğası’nın ölümünün faturasını Enkidu’ya keserler. Enkidu ölür. Gılgamış buna çok üzülür. Ölümden çok korkmuştur. Bu korkuyla kendini kaybeder ve dolaşmaya başlar. Çeşitli maceralardan sonra yaşam tohumunu tufandan kurtaran Ut-Napiştim’in yanına gider. Napiştim, tufan olayını detaylı anlatır ve Gılgamış’a ölümsüzlük otunun yerini söyler. Gılgamış bu otu bulur lakin sonrasında kaybeder.
140 sayfalık eser İş Banası Yayınları tarafından basılmış, Sait Maden tarafından çevrilmiş.
