Kategori: Fransa

Yıllardır sorarlar bana, en sevdiğin kitap hangisi, favori kitabın hangisi diye. Bundan yirmi küsur yıl önce bir yaz tatilinde odaya kapanıp da Pardayanlar’ı bitirdikten sonra cevabım hiç değişmedi. Her zaman için favorim, en sevdiğim, en fazla değer verdiğim kitap Pardayanlar serisidir. Bundan sonra ikinci soru…

“Güzel bir mayıs sabahı, incecik bir amazon görkemli bir al kısrağın üzerine binmiş, çiçeklerin arasında, Boulogne Ormanının yollarından geçiyordu…” Veba’nın bittiğine seviniyorum çünkü tam göğsümün üzerine oturdu okuduğum süre boyunca. Veba bitti ama etkileri sanki uzun bir zaman düşünce dünyamda dolaşacak gibi. Veba’nın bittiğine seviniyorum….

Kitabın kapağında, kitabın adıyla aynı büyüklükte yazarının adını görünce anlamalıydım. Bir yazar rüştünü öyle ispat etmiştir ki, sıranın fantezilerini hayata geçirmeye geldiğine karar vermiştir. Oturur bir kitap-kitapçık hazırlar fakat önemli olan ne yazdığı değil kimin yazdığıdır. Ha ben bu Echenoz kardeşi hiç okumadım ama belli…

 Onca Yoksulluk Varken 70’lerin Fransa’sında bir kenar mahallede altı katlı ve asansörsüz bir evde yaşayan bir kadın; Madam Rosa ve onun para karşılığı baktığı çocuklardan Momo etrafında geçen bir hikaye. Momo’nun aslında on değil de on dört yaşında olduğunu öğrendiği gün hikayenin de geçtiği zaman…

Anlatı diye adlandırılıyor böylesi metinler. Hilmi Yavuz’un böyle bir kitabı vardı Taormina diye. Sıkılarak okumuştum onu da, bunu da sıkılarak okudum ne yalan söyleyeyim. Şiir ama düzyazı gibi, düzyazı ama şiir gibi. 8 bölümden oluşan 200 sayfaya yakın bir kitap. Yazarın şiirsel bir dille anlattığı…

Sevgili Grange yeni bir kitap çıkarmış, alıp okuyayım dedim. Bu adam ne zaman bu kadar sıkıcı oldu anlamadım. Nerede o eski heyecan o hız. Gittiler akşam olmadan sıralı sırasız. Lontano bir de upuzun 650 sayfa bir kitap. Oku oku ne bitiyor ne bir yere varıyor….

Neden bilmiyorum, bu kitabı elime almış sonra bırakmıştım ilk çıktığı zaman. Tatilde yeniden başladım. Demek ki tatil kitabıymış da benim zamanlamam yanlışmış. Grange iyi bir polisiye yazarı. Kendini okutuyor. Bu kitapta da Japonya hayranı bir polis, Japon eşi ve çocukları etrafında gelişen olaylar dizisi var….

Jean Paul Sartre’ın Bulantı’sını okumaya başlamış yarım bırakmıştım bir zamanlar. Adı içimi bulandırdı belki de bilmiyorum. Hikâyelerini daha kolay okurum niyetiyle aldım. Kitap beş tane uzun hikâyeden oluşuyor. Birinci hikâye olan duvarda İspanyol iç savaşı sırasında tutuklanan üç kişinin idama mahkûm edilmeleri ve idamı beklerken…

Voltaire 18. yüzyıl filozofu. Rasyonalist olarak bilinmekle birlikte iyimserlikten bahseden ve “nedensiz hiçbir sonuç yoktur. Her şey zorunlu olarak birbiriyle bağlıdır ve her şey en iyi şekilde yaratılmıştır” diyen Leibniz’in fikirleriyle dalga geçmek için yazmış bu kitabını. Kitabın her satırında dalga geçiyor bu düşünceyle desem…

Anthony de Saint Exupery’nin Kale adlı kitabının önsözünde görmüştüm Andre Malraux‘un ismini. Malraux’un hayatının da Exupery gibi aksiyonla geçtiğini ve yazdıklarında bu yaşanmışlıklardan izler bulunduğunu söylüyordu önsöz. Saint Exupery sevdiğim bir yazar olduğu için Malraux’u da en bilinen kitabı olan İnsanlık Durumu ile listeme eklemiştim….