Bir İnsan Biriktirdim [Davut Özgül]

Bu kadar iddialı bir kitap isminin üstüne ne yazacağımı bilemiyorum. Saatçi Musa’nın üzerine bu kitabı okumak beni mutlu etmedi. Aklıma sanırım Cemil Meriç’in bir yazısı geldi. Türk edebiyatında roman niye yok, niye sonradan giriyor yazınımıza bu edebi tür sorusuna cevap veriyordu. Roman insanların kişisel dünyalarını anlatan bir tür. Biz başkalarının özel hayatlarını merak etmiyoruz ki bizde roman yaygın olsun gibi bir yorum yapıyordu yazar. Bu kitabı okurken nedense aklıma hep bu düşünce geldi. Bana ne senin hayat hikâyenden kardeşim, ben de dünyada yaşıyorum, acısıyla tatlısıyla benim de bir hayat hikâyem var. Biraz mürekkep yaladım diye, normalden fazla kitap okudum diye benim de edebi bir eser vermem gibi bir zorunluluğum yok. Hele ki hatırat türünden bir eser. Kitabı okurken aklıma gelen bir diğer şey ise meşhur bir söz oldu. Büyük insanlar fikirleri, ortalama insanlar olayları, küçük insanlar ise kişileri konuşurlar. Saatçi Musa’da fikir adamları ve fikirler varken bu kitapta daha çok olaylar ve insanlar vardı. Yazarın ticari faaliyetleri, aldıkları, sattıkları. Lafı fazla uzatmak istemiyorum. Kimsenin özel hayatı beni ilgilendirmiyor, kimsenin ne yaşadığını merak etmiyorum. Yazar kendisine ve sevenlerine bir hatıra olsun diye yazmış bu kitabı, benim ahbabım olsaydı severek ve belki ağlayarak okurdum. Fakat ne yazık ki bu kitabı sırf elime almışken bitireyim diye okudum. Burada hatırat türünün de tehlikesine değinmek istiyorum. Bu yazar fikri bir eser yayınlamış olsaydı ve elime geçseydi belki okurdum. Hatırat olduğu için bana çok soğuk geldi.

Kitapla ilgili yorumlarım daha çok olabilir ama burada kesmek istiyorum. Bir daha hatırat okursam daha fazla ölçüp tartacağım neticede kimsenin ne yaşadığı beni ne ilgilendiriyor ne de merak ediyorum. Kendi hayatım yeterince vaktimi alıyor. Okur kitaplığının çıkardığı kitap 291 sayfa. Davut Özgül.

Author: mehmet
Mehmet Zeki Dinçarslan

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir