Etiket: Hikaye

Halk hikâyeleri, halk masalları, efsaneler, destanlar, ozanlar… Bizi biz yapanlar desem abartmış olur muyum acaba? Peki, şöyle söylesem. Bu dünyada beni Batılı yapmayan, beni kapitalist sistemin oluşturmak için çabaladığı -ve çoğunlukla başarmış olduğu- o insan tipinden uzaklaştıran şeyler din, gelenek ve kültürden başka nedir? Ben…

Boğa Güreşi; İrlandalı yazar Roddy Doyle’un Türkçeye çevrilen ilk eseriymiş. Ben de ilk okuyanlardan biriyimdir muhtemelen zira 2014 yılında basılmış. Kitap için ilk yorumum “sıkıcı” olduysa da daha sonra düşündüğümde yazarın benim sıkılmamı istediğine karar verdim. 13 adet hikâyede, sıkıcı hayatları olan ya da hayattan…

Kafka’nın öykülerinden oluşan Ceza Kolonisinde ve Diğer Öyküler hafif hafif esintilerle başlayarak bir fırtına haline gelen bir öykü kitabı. Kafka bu öykülerle, daha birçok roman çıkarabilecek mevzu varmış da bunları kırpmış, küçük parçalar haline getirmiş gibi göründü gözüme. Kitabı daha çok “Akademi İçin Bir Rapor”…

Ayı İzi; Demirtaş Ceyhun’un “eylül öyküleri” başlığı ile yayınladığı öykü kitabı. Kitabı elime ilk aldığımda Eylül romantizminden esintiler taşıyan bir eserle karşı karşıya olduğumu zannettim fakat meğer eylül bildiğiniz her sene gelen eylül değilmiş de sadece 1980 senesinin eylülüymüş. Üzerine çok toprak dökülüp, tarihin labirentlerinde…

Sütten yoğurt, yoğurttan ayran, ayrandan tereyağı yapıyor insanlar. Hani, süt de kıymetli ama tereyağı olunca bir başka kıymetli oluyor. Bazı alkollü içeceklerin birkaç işlem geçirmeleri neticesinde başka içeceklere dönüştüğünü de duymuştum. Birincisi de iyi ama ikincisi daha iyi demek ki. Edebi eserler de yazarından izler…

Hikâyelerin de kendine özgü bir müziği varmış bunu anladım. Öykü pek sevmem, nadirdir öykü okuyuşum. Kâmil Erdem de elime geçtiğinde bayağı bir direndim okumamak için. Başucumda haftalarca yatırdım. Ama elime her alışımda da o müziğin atmosferine giriverdim. Öykü sevmeyişimin nedeni kopukluk. Birbiriyle bağlantısı olmayan hikâyeler…

Demirtaş Ceyhun’la ilk tanışmam biraz yanlış oldu. Babıali’nin Şu Son Kırk Yılı kitabını anlayacak olgunluğa ulaşmamış olduğum bir yaşta okuyup hiçbir şey anlamadan bitirmiştim. Belki de bugün çok seveceğim bir kitaptır, duruyorsa bir daha bakayım. Şimdi bu ikinci irtibatımız “Babam ve Oğlum” ile oldu. Babam…

Suphi Bey, hürriyet günlerinden kalma alışkanlıkla elini saat cebinin bulunduğu yere doğru götürdü. Pamuklu kumaşa elinin değmesiyle birlikte kısa bir duraksamanın ardından esarette olduğunu kim bilir kaç bininci kez iyileşmekte olan bir yaranın kabuğunu tekrar kaldırır gibi hatırlayarak yaşadığı dünyaya geri döndü. Burası neresi… İstanbul’dan…

Vaktiyle rahmetli Hüseyin Kartal’ın zoruyla bir hikaye yazmıştım Ezcümle dergisi için. Üzerinden hayli zaman geçtiğine göre buraya almamda bir sakınca olmayacağını düşündüm. GÖZCÜ Gidiş… Gözcü soğuk taşların üzerine elini yerleştirerek, görebildiği kadarıyla uzakları taramayı sürdürdü. Aysız gecede görüş alanı kısıtlı, dünya zifiri karanlık. Biraz sonra…

Aziz Nesin’in bu kitabını yıllar önce okumuştum. Sanırım Nesin’in yazdıklarının çoğunu okumuşumdur. Her zaman hayretle karşıladığım müthiş bir gözlem gücü, bu gözlem gücüyle birleştirdiği yarı masal yarı gerçek absürt ifade şekli ve alttan alta yaptığı hicivler bir kez daha bu yazara olan hayranlığımı artırdı. Aziz…